"Rodzina Wenclów. Wspólnik " - Lena Najdecka

Jako, że namówiłam Natalię na porównawczą recenzję wrzucę też swoją. Ja dla odmiany naprawdę spędziłam przemiłe chwile przy tej lekturze.

Kiedy przyjaciel staje się wrogiem…

Warszawska kancelaria Wencel, Zagajewicz i Zybert otrzymuje intratne zlecenie. To świetny interes … – namawia Pawła Wencla jego wspólnik. – Bylibyśmy głupcami, gdybyśmy tego nie wzięli!

Jednak Pawła nie opuszcza uczucie niepokoju. Od lat prowadzi ze swoim przyjacielem dobrze prosperującą firmę i powinien mieć do niego bezgraniczne zaufanie. Dlaczego więc intuicja podpowiada mu co innego? Czyżby fatalnie układające się stosunki z żoną zaburzały mu jasność widzenia? I właściwie dlaczego stała się ona tak nieprzystępna?

Rodzina Wenclów to bezkompromisowa satyra na współczesną klasę średnią. Nowe gatunki ewolucyjne takie jak toksyczne szefowe czy podłe, biurowe kanalie, walczą o przetrwanie w swoich naturalnych środowiskach – kancelariach prawniczych, agencjach reklamowych i dużych korporacjach.

Trzytomowa saga, opowiadająca o rodzinie, która dorobiła się na uwłaszczeniu nomenklatury, rozpoczyna się w 2006 roku, na tle rządów ówczesnej koalicji i specyficznej atmosfery tamtych czasów, swoistego „polowania na czarownice”.

Jako prawnik nie mogłam przejść obojętnie obok sagi o prawnikach, wprawdzie jestem szaraczkiem i z elitą świata prawniczego niewiele mam wspólnego, ale milo poczytać w powieści o terminach znanych mi jak imię i nazwisko, wejść w świat tóg, wielkich interesów, eleganckich mężczyzn, pięknych kobiet, klimatycznych posiadłości. Bo wszystko to znajdziecie w tej książce. A przede wszystkim opowieść o ludziach, wielowymiarowych, niejednoznacznych, którzy błądzą, popełniają błędy z różnych pobudek, nie zawsze złych przecież. A wiadomo, że piekło raczej dobrymi chęciami jest wybrukowane.
Akcja książki kręci się wokół rodziny Wenclów, bardzo zamożnych ludzi, którzy swój dobrobyt zawdzięczają Glowie rodziny – Ryszardowi, który wzbogacił się na przemianach ustrojowych i wciąż rządzi rodziną, jego synowie różnie radzą sobie w życiu, mają różne podejście do świata, chociaż na pierwszy rzut oka najlepiej wiedzie się Pawłowi, jest prawnikiem w kapiącej złotem kancelarii, ma piękną żonę, dziecko fortuny.
Wprawdzie okładka utwierdziła mnie w przekonaniu, że będzie to kryminał, wcale nie zawiodłam się na emocjach jakie mi towarzyszyły, wczuwałam się w los bohaterów, uważnie obserwowałam knutą intrygę, nie wiem czy to kwestia branżowego nosa, ale po prostu dość szybko podłapałam czym to śmierdzi i z zainteresowaniem oczekiwałam finału, który w sumie mnie zaskoczył.
Powiem Wams szczerze, że najbardziej wciągnęłam się w losy Pawła i Hanny, ale tu tez miałam problem z osądem, gdyż w tym przypadku jak w życiu nie ma nic czarno-białego. Z jednej strony było mi go bardzo żal, z drugiej strony jej położenie budziło litość.
Książkę połknęłam szybko. Bardzo się cieszę, że miałam okazję ją przeczytać i bez wątpienia będę wyglądać drugiej części(trylogie mnie prześladują!). Osobiście znam bliżej naprawdę sporą liczbę osób będących prawnikami, sama nim też w sumie się zwę i aby podtrzymać honor tego zacnego zawodu mogę Wam obiecać, że prawnicy tak nie klną, a przynajmniej nie wszyscy :P Posługujemy się łaciną, ale niekoniecznie podwórkową. Popytajcie znajomy, chociażby moich, wprawdzie teraz rzadziej, ale mam skłonność do wplatania w potok wypowiedzi premii i zwrotów łacińskich.
Inna sprawa, bawiłam się czytając tą książkę, miło spędzałam czas a nie analizowałam i nie porównywałam jej z rzeczywistością, jedyne co to przypominałam sobie ówczesną scenę polityczną, co z radością czyniłam, bo rzadko trafiam na książki, które nawiązują do rzeczywistości politycznej, którą pamiętam.

Reasumując, serdecznie polecam, ja spędziłam miły dzień na lekturze, może nie wciska w fotel, nie mrozi krwi w żyłach, ale czyta się bardzo dobrze.

Komentarze